پرواز بچه ها با نمایشی عارفانه/ استفاده از ظرفیت های هنر برای نجات بشریت/ از محله خاکسفید تهران تا رسیدن به نقشی ناب از زندگی

گروه فرهنگی «سراج24»- مرتضی اسماعیل دوست: «نمایش «سی مرغ» با اقتباسی از «منطق الطیر» عطار، به کارکرد هنر در حل معضلات اجتماعى می پردازد.» خبر را که می شنوی قلقلکت می دهد تا بروی به سمت آدرسی که در شناسنامه اثر آمده است. مقصد می شود میدان انقلاب رو به کوچه ای که سالن نمایش استاد رادی در آن قرار دارد. فضا پر نشاط است و جمعیت زیادی برای تماشا آمده اند. به سراغ جیران باریکانی، کارگردان اثر می روم و از او درباره شکل و شمایل کار بچه ها می پرسم که عنوان می کند: « هدف اصلی از شکل گیری گروه تنها اجراى نمایش نبوده و بیشتر می خواستیم بچه ها را به ذات هنر که همان رسیدن به آرامش است، نزدیک کنیم. در واقع جمعیت امام علی(ع) در حوزه های مختلف اجتماعی و فرهنگی فعال بوده و سعی بر این داریم تا از طریق هنر بچه ها را به نشاط برای زندگی برسانیم.»

بچه های نمایش «سی مرغ» از ساکنان منطقه خاکسفید تهران هستند که به لحاظ آموزش ها و حمایت هاى فرهنگى به این منطقه بسیار بى توجهى شده است. کارگردان نمایش «سی مرغ» در این باره گفت: «می شود از هنر برای نجات بشریت استفاده کرد و من تاثیر این شکل از هنر را در زندگی خود و این کودکان دیدم. حتی باید بگویم که همراهی با بچه ها باعث تغییرات فکرى در خود من هم شده است.»

از جیران باریکانی درباره دلیل انتخاب داستان «منطق الطیر» پرسیدم که پاسخ داد: «این داستان نماد آدم های مختلف می باشد که با همه مشکلات به دنبال رسیدن به وحدت وجود هستند. داستانی که از عطار برگرفتیم، اعتماد به نفس بچه هاى ما را خیلى بیش تر از پیش کرده است. البته ما مسائل عرفانی را به شکلی ساده درآوردیم تا برای بچه ها باورپذیر باشد.» مسئول برنامه های نمایشی جمعیت امام علی(ع) فرآیند کار کردن با کودکان سیمرغى را چیزى شبیه به معجزه مى داند و عنوان کرد: «از کار استقبال زیادی شد. در این 2 سالی که در کنار هم هستیم بسیار رشد کردیم و بخشى از این تغییر به دلیل تاثیر ارزشمند هنر است.»

درباره داستانِ عطار سخنی ناگفته نمانده و از گیرایی و عظمت آن بسیار شنیده ایم. اما وقتی نقش هدهد و صعوه و باز و طوطى و ... را با آن ابیات دشوار که بیان صحیح و دلنشینش، لحن ادیبانه و حرکات بدن هنرمندانه و گاه بسیار پیچیده می طلبد، درقامت هنرمندان کوچک محله خاکسفید تهران به تماشا نشستیم، گویا عطار به زبان دیگری سخن می گفت و سخنش رنگِ دیگری از زیبایی و شکوه بر خود گرفته بود. از این نگاه می توان افسانه ها سرود. از پاکی و نگاه صادقانه ای که بر چهره هنر می نشیند و به دور از غبارهای نشسته در جهان فریب و نفاق و دورویی است. لمس احساس را می نگری و تبسم جاودانه ای که به دور از های و هوی زمانه در پی رسیدن به حقیقت است؛ حقیقت ناب چگونه بودن و چگونه شدن. و بچه های نمایش «سی مرغ» از دل تاریکی ها به دنبال رسیدن به این سپیده ناب زیستن از طریق هنری متعالی هستند.